یادداشت های یک دختر ترشیده

زمانی نه چندان دور، کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای ایران ماده ‎ای از لایحه گذرنامه را تصویب کرد که برپایه آن صدور گذرنامه برای زنان مجرد زیر 40 سال، تنها با موافقت ولی قهری و در غیر این صورت با حکم حاکم شرع امکان‌پذیر بود.

درباره تبعیض آشکاری که این ماده قانونی بین زن و مرد قائل شده بود بسیار سخن گفتند، اما من می‎ خواهم توجه شما را به این نکته جلب کنم که تصویب چنین لوایحی، علاوه بر نمایش مردسالاربودن سیستم، یک‎ جور اعتراف مجلس و دولت به بی‎ کفایتی خودشان هم هست، چرا که نشان می ‎دهد به‎ دلیل بی‎ توجهی مسئولان به بحران ازدواج، تعداد دختران مجردی که به 40 سالگی می‎ رسند آن‎ قدر زیاد شده است که باید به ‎عنوان یک گروه اجتماعی، به مسایلشان توجه و درباره‎ شان تصمیم‎ گیری کرد!